Leesautobiografie

Ik ben als veel andere mensen als klein kind begonnen met 'lezen' in kleurboekjes. Kinderboekjes werden af en toe voor mij voorgelezen. Na een aantal jaar, vanaf de lagere school ongeveer, begon ik sprookjes te lezen. Toen werd er ook nog voor mij voorgelezen. Later was ik het beu dat mensen voor me voorlazen en las ik natuurlijk zelf. Vooral strips, ik was een grote fan van Jommeke en later van Kiekeboe. 'Echte' boeken heb ik zelden vrijwillig gelezen. Michiel van de Hazelhoeve van de schrijfster Astrid Lindgren is het eerste boek dat ik vrijwillig (graag) gelezen heb. De boekenreeks CHERUB van Robert Muchamore heb ik heel graag gelezen, ik heb sommige boeken van deze serie zelfs twee of drie keer gelezen. Een ander boek dat ik ook heel graag heb gelezen is De fatale toewijding van verdachte X van de Japanse schrijver Keigo Higashino. Dit is echt een fantastisch boek, als je iets spannends wilt lezen dat ongelooflijk goed is bedacht en een onverwacht einde heeft, dan moet je dit boek zeker lezen. Vanaf het middelbaar begon ik 'volwassen' strips te verzamelen. De series die ik het liefst lees zijn XIII en Largo Winch van Jean Van Hamme, die respectievelijk met William Vance en Philippe Francq heeft samengewerkt. Blueberry (van Jean-Michel Charlier en Jean Giraud) behoort samen met Lanfeust van Troy (van Christophe Arleston en Didier Tarquin) en Jugurtha (van Jean-Luc Vernal en onder andere Hermann Huppen) tot mijn favoriete stripreeksen. Boeken die ik verplicht voor school heb moeten lezen heb ik zelden met plezier gelezen. Dat is jammer, maar je moet soms je grenzen verruimen.

Ik ben dus niet echt een geavanceerde lezer, ik beperk mij slechts tot strips, bij de boeken die ik verplicht moet lezen en af en toe is een ander boek.

Mijn favoriete schrijver is Robert Muchamore, al zijn boeken van de serie CHERUB zijn heel goed geschreven (voor mijn laag niveau als lezer) en de beste auteur van strips vind ik Jean Van Hamme, omdat de series XIII en Largo Winch mijn favorieten stripreeksen zijn.